کارگاه "انسان فضا تجسم" از سلسله کارگاه‌های چهارگانه‌ "فضا و تجسم عکاسانه"، در روز چهارشنبه راس ساعت 17 شروع و راس ساعت 20 به پایان رسید و در انتها از حاضرین که حدود ده نفر بودند پذیرایی مختصری صورت گرفت.

کارگاه در ابتدا با بحث و تبادل نظر پیرامون مباحث مطرح شده شروع و در ادامه با انجام تمرین‌های عملی اهداف کارگاه به پیش رفت. در پایان با نمایش عکس‌های تمرینی افراد به تجزیه و تحلیل آن‌ها پرداخته شد.

 

جلسه با بحث درباره‌ی محتوای درج شده بر روی فراخوان کارگاه شروع شد. در این مقدمه هر یک از افراد درباره‌ی تصور ایجاد شده از چگونگی برگزاری این کارگاه در هنگام مطالعه‌ی متن فراخوان و توقعات خود از کارگاهی با این عنوان صحبت کردند. سپس تجزیه و تحلیل جملات اطلاعیه و معناهای محتمل آن صورت گرفته و در ادامه مختصری به بررسی واژه‌های کلیدی متن فراخوان پرداخته شد.

به علت گستردگی و پیچیدگی مطالب و نیاز به فرصت تامل بیشتر قرار بر این شد که ادامه‌ی بحث به صورت مجازی در گروه تلگرامی مخصوص این کارگاه ادامه پیدا کند.

 

در بخش دوم کارگاه، بیانیه‌ی کارگاه توسط برگزار کننده (آقای حبیب سروش) قرائت شده و هدف پژوهش ایشان که طی چهار جلسه‌ی کارگاهی با دوستان در میان گذاشته خواهد شد روشن گردید.

در این بیانیه ضمن توضیحاتی در مورد چیستی این پژوهش و چگونگی پیشبرد آن، توضیح مختصری درباره‌ی مبانی نظری کارگاه اول داده شد.

که بر این اساس قرار شد کارگاه اول بر محوریت بدن و نسبت آن با فضا متمرکز بوده و از رهگذر آن تجسم خاص در رابطه با رسانه‌ی عکاسی به چالش کشیده شود.

 

در بخش سوم قطعه‌ای از کتاب لحظه ی جاری نوشته‌ی جف دایر و ترجمه‌ی خانم نریمانی و آقای صنعتی توسط یکی از شرکت کنندگاه (آقای محمد مستبصری) قرائت گردیده و اندکی درباره‌ی آن بحث شد.

در این متن که منتخبی از صفحه‌ی 157 و 158 چاپ اول فارسی کتاب (نشر حرفه هنرمند، زمستان 1394) بودف نویسنده به بهانه‌ی مقایسه‌ی دو عکس از آلفرد استیگلیتز و ویلیام گدنی به طور تلویحی مدعی می‌شود که مردم آمریکا و هند دو نوع برخورد متفاوت با خیابان دارند. او همچنین به کمک مقایسه ی دو مجموع عکس گدنی از شب‌های آمریکا و هند در دهه ی سی میلادی می‌نویسد:

"در آمریکا، در دهه‌ی 1930، چمباتمه زدن و ولو شدن در خیابان‌ها و خوابیدن در آن‌ها، نشانگر بدبختی و فلاکت مردم بود؛ در هند این‌ها گواهی بر سبکبالی و نزاکت بودند."

 

در بخش چهارم به کمک بچه‌ها فضای سالن برگزاری جلسه به گونه‌ای تغییر دکوراسیون داده شد تا بتوان در آن به راحتی جابجا شد. در این قسمت با انجام تمرین‌های عملی به بدن و نحوه‌ی ارتباط‌گزینی آن با خود و محیط‌اش توجه داده شد و آگاهی بدن افراد مورد ارزیابی قرار گرفت و در ادامه با کمک دوربین عکاسی، این آگاهی در نسبت با فراروند تولید عکس مورد بررسی قرار گرفت.

 

در بخش پنجم که پس از استراحتی کوتاه آغاز گردید، حین ایجاد فضا‌سازی‌های شخص به شخص از افراد خواسته شد تا عکسی را در محدوده‌ی زمانی و مکانی مشخص گرفته و خود را در نسبت با این موقعیت محک بزنند.

 

در بخش ششم دوباره به متن جف دایر برگشته و پس از قرائت مجدد توسط شرکت کننده‌ای دیگر (خانم عاطفه میرقادری) دیگربار متن مورد بررسی مختصر قرار گرفت.

 

در بخش هفتم که بخش پایانی جلسه بود، با نمایش عکس های تمرینی کارگاه به آن‌چه انجام گرفته بود نظری دوباره افکنده شد.

به علت کمبود زمان و گستردگی مطالب قابل بحث قرار بر این شد که در گروه مجازی تشکیل شده مخصوص این کارگاه به ذکر دیدگاه‌ها پرداخته و نقد و بررسی کارگاه و عکس‌های ارائه شده ادامه داده شود.